Απαίτηση για ένα νέο εργασιακό πλαίσιο

Το θέμα των εργασιακών σχέσεων και της Συλλογικής Διαπραγμάτευσης δεν πρέπει να αποτελεί αντικείμενο πολιτικών διαγκωνισμών.

Η ΓΣΕΒΕΕ πίστευε και πιστεύει ότι οι Κοινωνικοί Εταίροι είχαν και έχουν την δυνατότητα να διαμορφώνουν το “Σωστό” εκείνο πλαίσιο και συμφωνίες, ώστε να διατηρείται το πρωτεύων στοιχείο της κοινωνικής και εργασιακής ειρήνης, απαραίτητο συστατικό για την ανάπτυξη κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας από την μικρότερη έως την μεγαλύτερη κλίμακα.

Η συλλογική διαπραγμάτευση μεταξύ των μερών είναι η μόνη διαδικασία που μπορεί να λειτουργήσει και ενσωματώσει την εκάστοτε οικονομική συγκύρια, θετική ή αρνητική.

Το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων δεν πρέπει να διαμορφώνεται με την λογική του εκκρεμούς, ώστε ανάλογα των πολίτικων συσχετισμών  να “στριμώχνει” την μια πλευρά σε όφελος της άλλης. Η λογική αυτή επεκράτησε και κατά την διαμόρφωση του παλαιού πλαισίου αλλά ενσωματώθηκε και στην λογική του νέου πλαισίου (ισχύοντος) με τις πλέον ακραίες εκδοχές.

Και το παλαιό πλαίσιο οδήγησε σε λογικές και διαδικασίες γραφειοκρατικές και εκβιαστικές συρρικνώνοντας την έννοια της διαπραγμάτευσης και της συλλογικής ευθύνης, αλλά και το νέο σε μεγαλύτερο βαθμό καθιστά άκυρη την υπεύθυνη διαπραγμάτευση μεταξύ των μερών.

Είναι απαραίτητες όσο ποτέ, ιδιαίτερα κάτω από τις παρούσες συνθήκες (κλονισμός βιωσιμότητας επιχειρήσεων, αδυναμίας καταβολής μισθών από τις επιχειρήσεις, μεγάλης ανεργίας, δραστικής συρρίκνωσης αγοραστικής δύναμης, μεγάλης ανασφάλειας για το πολύ άμεσο μέλλον) να βρεθούν, συζητηθούν και προταθούν από τους κοινωνικούς εταίρους νέα σημεία ισορροπίας χωρίς κανιβαλισμούς.

Θεωρούμε ως πρώτα βήματα:

1ον.            Την κατάργηση του άρθρου 37 του Ν. 4024/2011 που αφαιρει τη δυνατότητα από το Υπουργείο Εργασίας της επέκτασης των Συμβάσεων που υπογράφονται και σε επιχειρήσεις και εργαζομένους που δεν είναι μέλη των θεσμικών φορέων που υπογράφουν και συμφωνούν τη σύμβαση εργασίας.

2ον.            Την επαναφορά στην αποκλειστική αρμοδιότητα των Κοινωνικών Εταίρων την διαμόρφωση του κατώτατου μισθού. Οι οποιεσδήποτε μειώσεις ή αυξήσεις πρέπει να είναι αντικείμενο συλλογικής διαπραγμάτευσης, το αποτέλεσμα της οποίας πρέπει να είναι σεβαστό από την Κυβέρνηση, αλλά και από τα πολίτικα κόμματα και τους φορείς που ενίοτε επιχειρούν να εκφοβίσουν και εμποδίσουν τις διαπραγματεύσεις. Γιατί η κατάργηση τους επί της ουσίας είναι και αποτέλεσμα ανεύθυνων παρεμβάσεων, χαρακτηρισμών και ενεργειών.

3ον.            Την χρονική επέκταση της μετενέργειας.

Για να διαμορφωθεί όμως ένα νέο τοπίο Συλλογικών διαπραγματεύσεων απαραίτητη προϋπόθεση η εγκατάλειψη κάθε εκβιαστικής διαδικασίας και γραφειοκρατικών αγκυλώσεων περί τα εργασιακά που χαρακτήριζε τόσο το παλαιό καθεστώς όσο και σε υπερθετικό βαθμό το νέο.

Υπό τις παρούσες βέβαια συνθήκες και έως ότου η Νέα Κυβέρνηση αναλάβει πρωτοβουλίες, θεωρούμε απαραίτητο εργαζόμενοι και εργοδότες, εδώ και τώρα, να βρουν την Χρυσή Τομή και να υπογράψουν Συμβάσεις.  Άμεσα.

 Είναι ο Μόνος και Μοναδικός ρεαλιστικός τρόπος, σε αυτό το μεσοδιάστημα, να ακυρωθούν στην πράξη διατάξεις του Μνημονίου για τις Συλλογικές Συμβάσεις έως ότου αποσαφηνιστούν οι οποιεσδήποτε άλλες αλλαγές.

Οι από άμβωνος παραινέσεις είναι μάλλον ανεδαφικές και υπερίπτανται της σκληρής Κοινωνικής και Οικονομικής πραγματικότητας.

Καλούμε τους Κοινωνικούς Διαπραγματευτές και ιδιαίτερα αυτούς που υπογράφουν την Ε.Γ.Σ.Σ.Ε, και έχουν ενσωματωμένη και αποδεδειγμένη κουλτούρα διαπραγμάτευσης και κοινωνικής ευθύνης, να Διαμορφώσουμε εντός των προσεχών εβδομάδων, και πάντως έως τις εκλογές, μια καινούργια πρόταση για την επόμενη Κυβέρνηση.

Με ιδιαίτερη έμφαση στις ανάγκες της  Μικρής και Μεσαίας επιχειρηματικής κλίμακας που απορροφούν το 75% της απασχόλησης και στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Είναι δε, χαρακτηριστικά και τα αποτελέσματα έρευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σύμφωνα με την οποία  τα τελευταία  10 χρόνια το 85% των καθαρών Νέων θέσεων εργασίας δημιουργήθηκε από τις πολύ Μικρές και Νέες επιχειρήσεις.