Προτάσεις της ΓΣΕΒΕΕ για την ανάπτυξη στο Στρογγυλό Τραπέζι της Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο

Η ΓΣΕΒΕΕ συμμετείχε δια του Αντιπροέδρου της, κ. Γ. Καββαθά στο στρογγυλό τραπέζι που διοργάνωσαν στις 27/03 ο Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πρασίνων κ. Νίκος Χρυσόγελος και οι Συμπρόεδροι της Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, Ντάνυ Κον Μπεντίτ και Ρεββέκα Χάρμς. Αντικείμενο της συζήτησης ήταν η αναζωογόνηση της ελληνικής οικονομίας.

Η ΓΣΕΒΕΕ αναφέρθηκε αρχικά στην αποκαρδιωτική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, όπως αυτή καταγράφεται τόσο από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία όσο και από τα ευρήματα των ερευνών του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ. Εκτός από την αρνητική επίδραση των μέτρων που εφαρμόζονται, ο φαύλος κύκλος της ελληνικής οικονομίας ανατροφοδοτείται από την μεγάλη αβεβαιότητα και την κακή ψυχολογία σε καταναλωτές και επιχειρήσεις. Η ευθύνη της Τρόικα και στα δύο επίπεδα είναι μεγάλη, καθώς προκύπτει από μια στρεβλή και μονομερή εικόνα που έχει για τη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας.

Σε σχέση με τις προοπτικές αναζωογόνησης της ελληνικής οικονομίας, η ΓΣΕΒΕΕ κατέθεσε τις εξής προτάσεις:

·  Η ανάπτυξη προϋποθέτει ένα σχεδιασμό, βασικοί άξονες του οποίου θα πρέπει να είναι η έμφαση στη βάση της αναπτυξιακής πυραμίδας, δηλαδή στις μικρές επιχειρήσεις, η επιλογή κλάδων που θα αποτελέσουν την «ατμομηχανή» και η υποστήριξή τους (υποδομές, εκπαίδευση, χρηματοδότηση.

·  Η σταθερότητα και ομαλή λειτουργία του τραπεζικού τομέα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη. Για να συμβεί αυτό, όμως, θα πρέπει να υπάρξει δεσμευτική ρήτρα ώστε ένα ποσοστό των πόρων για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να κατευθυνθεί στη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας

·  Βασικό αναπτυξιακό εργαλείο αποτελούν τα προγράμματα του ΕΣΠΑ 2007-2013, τα οποία σήμερα καρκινοβατούν λόγω εγγενών αδυναμιών τους και της αδυναμίας του τραπεζικού τομέα. Η ΓΣΕΒΕΕ προτείνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο τη δημιουργία ενός ειδικού – έκτακτου πλαισίου για την Ελλάδα, όσο διαρκεί το πρόγραμμα προσαρμογής. Τα σημαντικότερα στοιχεία αυτού του πλαισίου είναι:

1) Ανακατανομή των πόρων από τα χρηματοδοτικά εργαλεία όπως οι εγγυήσεις – αφού οι τράπεζες δεν λειτουργούν -  προς τα προγράμματα ενισχύσεων (επιδοτήσεων), με παράλληλη αύξηση του ορίου de minimis στα 600.000 €

2) Στόχος πρέπει να είναι η επιλεξιμότητα των δαπανών για κεφάλαιο κίνησης, ώστε το ΕΣΠΑ να ανταποκρίνεται και στην επιτακτική ανάγκη της βιωσιμότητας των επιχειρήσεων.

3) Αύξηση του ποσοστού επιχορήγησης – π.χ. κοντά στο 65% - και παροχή δυνατότητας συνδυασμού δαπανών για επενδύσεις και κεφάλαιο κίνησης. 

4) Σε σχέση με τα χρηματοδοτικά εργαλεία, προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί στην προώθηση προγραμμάτων εγγυοδοσίας για κεφάλαιο κίνησης και για τη συμμετοχή επιχειρήσεων σε επενδυτικά προγράμματα (ΕΣΠΑ, Επενδυτικός Νόμος κλπ). 

5) Τα υφιστάμενα προβλήματα θα πρέπει να αντιμετωπιστούν μέσω: α) της απλοποίησης των διαδικασιών, της επιτάχυνσης των εκταμιεύσεων και της αύξησης του ποσοστού προκαταβολής, β) της δημιουργίας Ενιαίου Κέντρου Πληροφόρησης γ) της χαλάρωσης των περιοριστικών όρων και προϋποθέσεων, ειδικά για τον κύκλο εργασιών και τη δημιουργία απασχόλησης δ) της δέσμευσης συγκεκριμένου ποσοστού του προϋπολογισμού των προγραμμάτων για τις πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις και ε) της ανάπτυξης συνεργιών μεταξύ διαφορετικών προγραμμάτων των Διαρθρωτικών Ταμείων, για την ενίσχυση των κλάδων που μπορούν να αποφέρουν το μέγιστο αναπτυξιακό αποτέλεσμα (αγροτο-διατροφικός τομέας, μεταποίηση, τουρισμός κλπ).

·  Τέλος, τονίστηκε η ανάγκη παρεμβάσεων στο πεδίο της κοινωνικής συνοχής, καθώς το σύστημα κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα βρίσκεται υπό ασφυκτική πίεση, η οποία θα ενταθεί τα επόμενα χρόνια. Στο πλαίσιο αυτό προτείνονται: α) η ιατροφαρμακευτική κάλυψη όχι μόνο μέσω των ασφαλιστικών εισφορών αλλά και με βάση τη φορολογία, β) η αντιμετώπιση της ανεργίας ύφεσης μέσω στοχευμένων προγραμμάτων, γ) η ενίσχυση των αποθεμάτων των ασφαλιστικών ταμείων και δ) η μερική φοροαπαλλαγή των επιχειρήσεων που δημιουργούν / διατηρούν απασχόληση. Προτάθηκαν, επίσης, συγκεκριμένα μέτρα που συνδυάζουν την κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος. Για παράδειγμα, θα πρέπει να προωθηθούν προγράμματα για την ενεργειακή αναβάθμιση των υφιστάμενων κοινωνικών υποδομών (σχολεία, νοσοκομεία κλπ), συμβάλλοντας έτσι και στην ανάκαμψη του κλάδου των κατασκευών.